Heilige Birmaan Lola

Graag willen wij een reaktie geven op het herplaatsen van Lola. In december is onze kater, een Heilige Birmaan Frank overleden hij is achtien en
een halfjaar geworden. Na een maand zonder,wat ons erg tegenviel, gingen we toch maar weer om ons heen zien, graag wel weer een Heilige Birmaan. We kwamen terecht op de site van Felikat herplaatsing en kwamen in gesprek met Anja, die voor ons een adres had met een seal point poes. Na een paar e-mails met de eigenares, zijn we van Friesland naar Berkel Rodenrijs gegaan, drie uur heen, heerlijke broodjes en koffie gehad, en toen na afscheid van Corine genomen te hebben, met erg veel verdriet om de poes, aan de terugreis begonnen. Onderweg heb ik haar uit het mandje gehad en ze wou meteen bij me op schoot zitten, maar voor de veiligheid toch maar weer in het mandje. We zijn thuisgekomen en ze wandelde gelijk door het huis of ze thuiskwam gelijk kijken waar alles stond, geen problemen met het eten, ze vond alles prima. Ze is buiten dat ze erg mooi is, ook een heel lief, en makkelijk poesje, we zijn dol op haar. We hebben haar ook al aan een tuigje gehad en buiten zodat ze straks met ons met de camper meekan. We zullen heel veel van haar genieten en zijn Corine erg dankbaar dat ze ons het vertrouwen heeft gegeven om voor haar te zorgen. En we houden contact.

Anja ook bedankt voor de bemiddeling.

Vriendelijke Groeten Henk en Zus Luik.

Hieronder het verhaal van de vorige eigenaar van Lola

Lola

Hallo Anja,

Hier een berichtje van het oude baasje van Lola.
Lola was mijn eerste heilige birmaan, 4,5 jaar geleden, die ik toen samen met nog een heilige birmaanpoes heb gekocht. Alles ging prima, heerlijke beesten. Een jaar later kwam er een bluepoint kater bij, ook geen probleem. Weer een jaar later kwam er nog een bluetabby poes bij, geen probleem. Ze konden het goed vinden met elkaar. Later, toen de jongste poes bijna 2 was, heb ik haar laten dekken want ik wilde toch weleens zelf een nestje. In mei vorig jaar beviel ze van 1 katertje in mijn linnenkast. De andere birmanen heb ik er altijd gewoon bij gelaten, geen probleem. Twee maanden later gingen we verhuizen, dit ging ook allemaal goed. Een mooi groot buitenverblijf voor mijn katten, heerlijk. Toen begonnen de problemen. De moederpoes werd ziek, baarmoederontsteking en nierproblemen. Lola ging toen in de aanval, ze pakte de moederpoes en het jonge katertje als ze de kans kreeg. Ik moest ze apart houden wat niet echt werkt met 3 kinderen. Zo hebben we een paar maanden getobt en toen besloten dat Lola tijdelijk bij de buren ging logeren om weer wat rust in de tent te krijgen. De moederpoes werd geopereerd en knapte goed op gelukkig. Het katertje hebben we ook laten castreren. Toen hebben we weer geprobeerd om Lola erbij te laten maar binnen de kortste keren ging het weer net zo fout. Als ze weer een aanvaring had gehad zat ze de rest van de dag onder mijn bed, zo zielig. Ik wist niet meer wat ik nu nog kon doen.
Op een dag heb ik Anja van Felikat herplaatsingen gebeld. Ze hielp me gelijk uit de droom dat dit nog goed zou komen. Lola moest gewoon ergens lekker alleen alle aandacht krijgen. In diezelfde week nam er een heel lief echtpaar uit Friesland contact op met Anja omdat ze toch wel weer heel graag een birmaan wilden. Hun laatste kater was een maand geleden overleden. Deze mensen namen toen contact met mij op en ik had daar gelijk een heel goed gevoel over. Ze dachten hetzelfde over een heleboel dingen hoe je met je beesten omgaat als ik. Bij mij sliep Lola altijd onder het dekbed en ze krijgt rosbief en een heleboel aandacht. Dit zou ze bij hun ook krijgen. Op vrijdag kwamen ze haar halen vanuit Friesland, dat vonden ze totaal geen probleem. Toen werd het wel heel erg definitief en ik heb het er erg moeilijk mee gehad. Maar sinds die dag houden we contact hoe het met Lola gaat en ik mag wel zeggen dat ze het heel goed bij hun heeft. Ze zijn beiden met pensioen dus ze krijgt de hele dag de aandacht en wordt behandeld als hun kind. Op vakantie gaat ze mee met de camper die ze destijds voor hun katten hadden gekocht zodat ze niet alleen thuis hoefden te blijven.We sturen mailtjes en bellen met elkaar. Dit waardeer ik heel erg, want af en toe heb ik het er nog moeilijk mee, maar voor Lola is dit de beste oplossing.
Dankzij Anja, die heel veel mensenkennis heeft, heeft Lola een geweldig nieuw tehuis. Zulke mensen had ik nooit gevonden voor haar. Ik zei altijd “wat bij mij in huis komt gaat nooit meer weg”, maar zo zie je maar, je kunt er niet altijd wat aan doen en hoe erg ik het ook vond ben blij dat ze het nu zo goed heeft.
Bedankt voor alles.
groetjes Corine